De puntjes op de i

Het is al te makkelijk om de discussie over de cultuurtempel De Roma te verengen tot ‘de N-VA is tegen cultuur’ of ’N-VA is een dictatoriale partij’. Voor de selectieve lezer: ook de N-VA vindt dat De Roma een fantastische programmatie heeft, juicht de inbedding in de buurt toe en hoopt dat kunstenaars anarchistisch mogen zijn. Uiteraard moet politiek zich niet moeien met de programmatie van een cultuurhuis of met de inhoud van een kunstwerk, in welke vorm dan ook. Dit staat allemaal niet ter discussie. Dit is ook de reden waarom zowel de Vlaamse regering als het stadsbestuur, beiden met de N-VA in de meerderheid, subsidies geven aan De Roma, zowel voor de infrastructuur als voor de werking. Daaraan is geen voorwaarde gekoppeld. De Roma mag als privaatrechtelijke cultuuractor programmeren, zeggen en doen wat ze wilt.
Waarbij N-VA Borgerhout wel haar bedenkingen heeft, is het feit dat De Roma zich voordoet als een cultureel centrum en zo ook gepercipieerd wordt. Echter, om een cultureel centrum te zijn, moet je je houden aan het cultuurpact en financiële transparantie bieden. De Roma wilt dus gesubsidieerd worden als een cultureel centrum, maar de vrijheden van een privaatrechtelijke vzw behouden.
 
Wanneer De Roma -ondanks een belangrijk financieel tekort- steun geeft aan bepaalde actiegroepen en via ‘Hart boven Hard’ ook aan vakbonden, sponsoren zij het verzet tegen de subsidiërende overheden met cultuursubsidies. Of ze biedt tenminste te weinig transparantie om dat vermoeden te weerleggen. Dit is niet overdreven. Op de website van De Roma staat het volgende te lezen: 'Na de recente beslissingen van de Vlaamse regering en het Antwerpse stadsbestuur, is duidelijk dat de overheid deze kansen niet wil grijpen en Borgerhout in het verdomhoekje blijft steken.' Hier is volgens N-VA Borgerhout elke deontologie zoek. Het wordt hoog tijd dat de Roma klare wijn schenkt over de maatschappelijke rol die ze wenst te spelen: een onafhankelijke cultuurprogrammator, waar we – zoals gezegd – alle respect voor hebben of medespeler op het politieke veld. Wat uiteraard ook kan, maar hier lijkt het ons logisch dat er dan duidelijk aangetoond wordt dat hiervoor géén overheidsmiddelen gebruikt worden.